A historia do rubor

O rubor, como produto cosmético usado para engadir unha sensación rosada e tridimensional ao rostro, ten unha historia igualmente longa que se remonta ás civilizacións antigas. O uso deruborera bastante común no antigo Exipto. Os antigos exipcios consideradosmaquillaxeunha parte importante da vida diaria, e usaban o vermellomineral en po(como hematita) para aplicar nas meixelas para engadir rudosidade á cara.

Ademais, tamén usan outras cores naturais para decorar o rostro, facendo que o rostro pareza máis saudable e vibrante. Os coloretes tamén eran populares na antiga Grecia. Os antigos gregos crían que a tez natural era un símbolo de beleza, polo que, cando participaban en actividades públicas, a xente adoitaba usar o rubor para imitar o ton natural despois do exercicio. Daquela, o rubor chamábase "ruddy" e adoitaba facerse de bermellón ou ocre vermello. Os antigos romanos tamén herdaron esta tradición. O rubor era moi utilizado na sociedade romana, independentemente do sexo, tanto homes como mulleres usaban o rubor para modificar o rostro. O colorete que usaban os romanos íase ás veces con chumbo, unha práctica xeralmente aceptada na época, aínda que era prexudicial para a saúde a longo prazo. Durante a Idade Media, os costumes de maquillarse en Europa sufriron algúns cambios. Houbo un tempo no que a maquillaxe demasiado obvia era considerada inmoral, especialmente nos círculos relixiosos.

Non obstante, o rubor como un lixeiro adorno aínda é aceptado por algunhas clases sociais. Durante o Renacemento, co renacemento da arte e da ciencia, a maquillaxe volveu estar de moda. O rubor deste período adoitaba facerse con pigmentos naturais como a laterita ou os pétalos de rosa. Nos séculos XVIII e XIX, o uso do rubor fíxose máis común, especialmente entre as clases altas. O blush deste período adoita usarse en forma de po, e ás veces mestúrase en cremas.

A principios do século XX, co auxe da industria cosmética moderna, as formas e os tipos de rubor fixéronse máis diversos. No mercado comezan a aparecer rubores en po, pasta e mesmo líquidos. Ao mesmo tempo, coa influencia das películas de Hollywood, o rubor converteuse nunha ferramenta importante para dar forma á imaxe da pantalla. O blush moderno non só vén nunha gran variedade de formas, incluíndo po, pasta, líquido e almofada, senón tamén nunha variedade máis rica de cores, desde carne natural ata vermello vivo, para satisfacer as necesidades de diferentes tons de pel e estilos de maquillaxe. A historia e a orixe do rubor reflicten os cambios na busca da sociedade humana de estándares de beleza e estética, e tamén son testemuñas do desenvolvemento da tecnoloxía de maquillaxe e da industria cosmética.